Op 5 mei 1980
werd in Duitsland de zevenjarige Anna Bachmeier op wrede wijze verkracht,
vermoord en als restafval in een ondiepe kuil gedumpt. De vermoedelijke dader,
een man die al eens eerder veroordeeld was geweest voor het aanranden van twee
andere meisjes, werd al snel in de kraag gevat. Het aangeleverde
feitenmateriaal was zo overtuigend dat ontkennen geen zin had. In plaats
daarvan schilderde de verdediging van de man hem af als het slachtoffer. Anna zou
met hem hebben geflirt. Daarnaast beweerden zij dat Anna vermoedelijk ook door
haar vader zou zijn misbruikt en als gevolg daarvan seksueel vroeg ontwikkeld was
en als een ware Lolita de arme man zou hebben ingepalmd. Ja, hij had zich aan
haar vergrepen, maar gezien zijn alternatieve seksuele voorkeur kon hij niet
anders. Hij had Anna zelfs geld aangeboden als ze niets tegen haar moeder zou
zeggen. Toen het kind overstuur raakte moest hij haar wel vermoorden. Het kind
had hem geen andere keus gelaten.
De moeder van
Anna, Marianne Bachmeier, moest in de rechtszaal maandenlang aanhoren hoe haar
zevenjarige dochter door de advocaten van de man als een sloerie werd
afgeschilderd die door haar eigen gedrag dit onheil over zichzelf had
afgeroepen. Op 6 maart 1981 toen de moordenaar van haar dochter in de
beklaagdenbank zat en zijn advocaten weer bezig waren hem als het slachtoffer
neer te zetten, trok zij midden in de rechtszaal een pistool en schoot koelbloedig
8 kogels op hem af. De man viel ter plekke dood neer. Vanuit de hele wereld
kwamen er steunbetuigingen voor Marianne. Onder druk van de publieke opinie
werd Marianne “slechts” voor doodslag en verboden wapenbezit tot 6 jaar
gevangenisstraf veroordeeld en stond ze na 3 jaar al weer op straat. Volgens
ooggetuigen lagen de advocaten, die kort daarvoor nog zeer ingenomen met
zichzelf waren over de gehanteerde juridische spitsvondigheden en strategie om
hun cliënt de slachtofferrol toe te bedelen, angstig onder de
tafel toen de schoten vielen. Dat een moeder die uit was op gerechtigheid voor
de gruwelijke moord op haar dochter niet onder de indruk was van hun juridische
hoogstandjes en zelf maar het recht in eigen hand nam konden de heren juristen
niet bevatten.
Na het aanhoren
van de verklaringen van de krijgsraad in het 8 Decemberproces moest ik aan deze
gebeurtenis denken. Niet dat ik zit te wachten op een nabestaande die uit
frustratie in de rechtszaal zijn of haar pistool ledigt op een verdachte, maar
de manier hoe de krijgsraad kronkelde en met allerlei wetten jongleerde om maar
niet tot een uitspraak te hoeven komen met betrekking tot de voortgang van het
proces deden me denken aan de onder de tafel van angst bibberende advocaten in
het proces Bachmeier.
De afgelopen
weken zijn er verschillende zuilen in de maatschappij met donderend geraas omgevallen.
Mensen die opzagen naar de politiek als het instituut dat voor orde, veiligheid
en ontwikkeling moest zorgen, hebben gezien hoe politici zich louter bekommeren
om hun eigen belangen. Degene die hun hoop hadden gevestigd op geestelijke
leiders zijn gedesillusioneerd geraakt toen ze hun zogenaamde herders, die als
religieuze hoeren door politici worden gebruikt en betaald, op een podium zagen
staan en hen voor tweespalt in de maatschappij zagen zorgen door grote delen
van de gemeenschap als vijand van de staat te betitelen. En tenslotte degene
die hun vertrouwen hadden gesteld in recht en wet en die nu met lede ogen
moeten toezien hoe Vrouwe Justitia bibberend van angst onder een tafel ligt.
Wat voor
maatschappelijk experiment rest ons nog? Anarchie? Heeft de bijbel toch gelijk
over de tijdsperiode waarin we leven? Food for thought.
Ik heb de afgelopen weken een ongekende liefde ontwikkeld voor Jesaja 5:20 en deze column onderstreept de gedachte in die tekst volkomen. Nicely done.
BeantwoordenVerwijderenAsmita als ik mag reageeren stop niet bij die verse want Isa 5:23 Which justify the wicked for reward, and take away the righteousness of the righteous from him! Gaat zo mooi door.
VerwijderenInderdaad een mooie en zeer terechte aanvulling. Thanks Jose.
VerwijderenHoe eindigde het bewind van de revolutionair Robespierre?
BeantwoordenVerwijderenWerkt men soms in de richting van een redeloos publiek?
Mooi verwoord. I can't disagree.
BeantwoordenVerwijderenUitmuntende column. Scherp en moedig.
BeantwoordenVerwijderenas always thumbs up!
BeantwoordenVerwijderen"religieuze hoeren"-- juiste benaming voor deze awari domri.
BeantwoordenVerwijderenHet valt mij op dat steeds meer mensen op deze column ANONIEM reageren...ook ik ...en dat geeft al meer dan genoeg aan. De moed waarmee je vooral dit stuk schrijft Henry...laat mij denken aan een journalist die hier tot zijn dood ( die gewoon door ziekte kwam,niet schrikken :-) )op de radio ontzettend dapper ..geen blad voor de mond nam en vaak met een bijzonder apart gevoel voor humor deze "verdachte" verbaal te lijf ging.Het was een man die er absoluut toe heeft bijgedragen dat de democratie langzaam terugkeerde in ons land...simpelweg door te praten over alles waar iedereen(uit vrees voor de dood)in die tijd in alle talen over zweeg...en daardoor alleen al kreeg men weer hoop en durfde men na verloop van tijd weer gewoon te praten in plaats van fluisteren... ja ! juist ja... Johnny Kamperveen... en dit is het grootste compliment dat je kan krijgen i.v.m.moed hebben en geen blad voor de mond nemen. Hij is en helaas niet meer...maar gelukkig hebben we jou om de democratie die hij terug heeft helpen brengen...met zijn scherpe tong...nu met de krachtige pen ...dan ook te helpen behouden!!! Never give up!! we need you !!
BeantwoordenVerwijderenIping